Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΚΔΗΛΩΣΗ : ΑΠΟ ΤΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

Για την εκδήλωση της 18ης Ιουνίου Από το Περιοδικό ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, τεύχος 94 (2010), σελ.4.

Περί ΟΜΕΡ ( & άλλων δαιμονίων)

Στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, όπου η Προσχολική Εκπαίδευση (Νηπιαγωγείο) απουσιάζει από το σχεδιασμό του Υπουργείου Παιδείας & Δια Βίου Μάθησης για το ¨Νέο Σχολείο¨ , όπου υποβαθμίζεται ο ρόλος του/της Νηπιαγωγού και το παιδαγωγικό της έργο (ελλιπέστατες κτιριακές υποδομές, αύξηση αριθμού παιδιών ανά τμήμα), πόσο σημαντική και επίκαιρη μπορεί να γίνει μια συζήτηση για το Αναλυτικό Πρόγραμμα και την καθημερινή πραγματικότητα στο νηπιαγωγείο;

Το Παράρτημα Κρήτης της ΟΜΕΡ έχοντας ως όραμα μια εκπαίδευση που σέβεται την παιδική ηλικία και τις ανάγκες των μικρών παιδιών, στέκεται δίπλα στους εκπαιδευτικούς της πράξης, αφουγκράζεται τις αγωνίες τους και τους στηρίζει, όσο είναι δυνατόν, στο δύσκολο έργο τους.

Για τούτο και υλοποίησε μια σειρά εκδηλώσεων/ συναντήσεων με εκπαιδευτικούς , που αφορούν το ρόλο τους, με κορωνίδα την τελευταία εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο στις 18 Ιουνίου με θέμα: «Από τη ρητορική του Υπουργείου στην πρακτική του Νηπιαγωγείου. Αναζητώντας τα όρια του ρόλου/ επαγγέλματος του/ της Νηπιαγωγού» και εισηγήτρια τη Μένη Τσίγκρα.

Στόχος της παραπάνω εκδήλωσης ήταν να ιδωθούν μέσα από μια αναστοχαστική ματιά, ζητήματα που αφορούν την καθημερινή πρακτική στο Νηπιαγωγείο σε σχέση με το Α.Π. του, τη σχολειοποίησή του και κατ’ επέκταση το πώς οι Νηπιαγωγοί βιώνουν το ρόλο τους σε μια εκπαιδευτική πολιτική που ολοένα πιέζει και συμπιέζει την παιδική ηλικία.

Οι Νηπιαγωγοί εξέφρασαν τους προβληματισμούς τους για τις ¨συμπληγάδες¨ που τις εγκλωβίζουν όπως οι πιέσεις από τους γονείς να προετοιμάζουν πρωθύστερα τα παιδιά τους, οι ¨άτυπες¨ και μη ορατές πιέσεις από το Α.Π., ο αυστηρός προγραμματισμός του σχολικού χρόνου,…και συζητήθηκαν τρόποι για την αντιμετώπισή τους.

Η εκδήλωση αυτή ανάδειξε το πόσο σημαντικές και άρα ουσιαστικές είναι οι διαδικασίες αυτομόρφωσης μεταξύ των εκπαιδευτικών της πράξης, κυρίως όταν αυτές προκύπτουν από τους ίδιους.